منگ وان ژو Meng
Wan zhou، مدیر شرکت مخابراتی
چینی واوی Huawei ممکن است به‌دلیل نقض تحریمهای رژیم ایران به ٣٠سال
زندان محکوم شود. وزارت دادگستری کانادا روز چهارشنبه مدیر ارشد (شرکت) جهانی واوی Huawei را در ونکوور بازداشت کرد. شرکت
واوی Huawei یکی از بزرگترین سازندگان تجیهزات شبکه ارتباطات راه دور است.
خبرگزاری رویتر با مخابره این خبر افزود: بن ساسه Ben Sasse سناتور
آمریکایی این اقدام را ستود و گفت: این به‌خاطر نقض تحریمهای آمریکا علیه رژیم ایران
بوده است. منابع به رویترز در ماه آوریل گفتند، مقامات آمریکایی
در مورد واوی Huawei دست کم از ۲۰۱۶به خاطر ارسال محصولات آمریکایی به ایران و سایر
کشورها که در نقض قوانین صادرات و تحریمهای آمریکا می‌باشد در حال تحقیق بوده‌اند... واوی یک شرکت عظیم لوازم مخابراتی و الکترونیک در چین است. دفتر
مرکزی این شرکت در شنژن، استان جنوبی گوانگ‌دونگ واقع می باشد. منگ
وان ژو (سابرینا منگ)، دختر مؤسس شرکت «واوی» و مدیر مالی آن است. او در عین‌حال معاون
رئیس هیأت مدیره نیز هست. شرکت فناوری واوی بزرگترین شرکت ارائه‌کننده سرویس‌های ارتباطی
پس از پیشی گرفتن از اریکسون در سال ۲۰۱۲ در جهان است. واوی بیش از 180000 کارمند در
سراسر دنیا دارد که حدود ۴۶٪ درصد در بخش تحقیق و توسعه فعالیت می‌کنند. این شرکت حدود
۲۰مؤسسه تحقیق و توسعه در کشورهای چین، آمریکا، آلمان، سوئد، هند، روسیه و ترکیه دارد
و در سال ۲۰۱۱ در حدود ۳٫۷۴میلیارد دلار در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کرد و در سال
۲۰۱۸ اولین گوشی ۳دوربین جهان به نام p20pr0 را به دنیا عرضه کرد.
در سال ۲۰۱۰ واوی سود ۳٫۷میلیارد دلار را ثبت کرد. محصولات و
خدماتش در ۱۴۰کشور به کار گرفته شده و در حال حاضر ۴۵شرکت از ۵۰شرکت اپراتور مخابراتی
بزرگ جهان از تجهیزات واوی استفاده می‌کنند. در اکتبر ۲۰۱۱، وال‌استریت ژورنال در مقاله‌یی این شرکت را ارائه
دهنده خدمات سانسور به رژیم ایران معرفی کرد. واوی از سال ۲۰۰۷ به‌طور مداوم در مدیریت
ترافیک شبکه مخابراتی در مراسم حج با STC همکاری می‌کند.
در طول سال ۱۹۸۰ دولت چین یک استراتژی چندگانه برای توسعه زیرساختهای
مخابراتی کشور داشت. در اواخر سال ۱۹۸۰ چندین گروه تحقیقاتی چینی در تلاش برای به‌دست
آوردن توسعه و فناوری از طریق سرمایه‌گذاری با شرکتهای خارجی بودند. تا آنجا که سرانجام
رن ژنگفی معاون و مدیر سابق ارتش آزادیبخش در سال ۱۹۸۷ یک شرکت مخابراتی در شنژن چین
احداث کرد. او به جای تکیه بر سرمایه‌گذاری مشترک با شرکتهای خارجی برای تضمین انتقال
تکنولوژی، با تحقیق و تکیه بر توسعه بومی تأسیس شرکت خود را کلید زد. در زمانی که
۱۰۰٪ تکنولوژی از راه دور چین از طریق واردات انجام می‌شد، رن ژنگفی به این موضوع امیدوار
بود که بتواند یک شرکت مخابراتی چینی که قابلیت رقابت با رقبای خارجی را داشته باشد
بسازد.
اخبار؛
کارگران فولاد اهواز، روز یکشنبه ۱۸ آذر، سی‌امین روز اعتصاب و 22مین روز تجمع
و تظاهرات خود را مقابل استانداری خوزستان در اهواز برگزار کردند. آنها شعار می دادند: نصر من الله و فتح قریب و هنگام عبور از پل
نادری د رمقابل بانک ملی اهواز شعار می دادند: ام‌الفساد اهواز همینجاست همینجاست و
هیهات مناالذله، بازاری باغیرت حمایت حمایت، دانشجو کارگر اتحاد اتحاد، کارگر میمیرد
ذلت نمی پذیرد. گفتنی است دانشجویان دانشکده فنی شمسی پور تهران و سندیکای کارگران
شرکت واحد همبستگی خود با کارگران را اعلام کردند.
کارگران فولاد اهواز روز گذشته اعلام کردند طی روزهای آینده اگر پاسخی نگیرند اقدامات
سخت‌تری خواهند کرد و هیچ عقب‌نشینی در کار نخواهد بود.
کارگران نیشکر هفت تپه نیز از صبح یکشنبه
۱۸ آذر، بار دیگر در محوطه این شرکت تجمع اعتراضی برگزار کردند. آنها در اعتراض
به آزاد نشدن اسماعیل بخشی نماینده کارگران
که وعده اش را دیروز داده بودند، تجمع کردند.
کارگران نیشکر هفت تپه روز شنبه ۱۷ آذر اعلام کردند: به محض اینکه شنیدند
از شنبه اعتصاب است، به دروغ اعلام کردند که اسماعیل بخشی را شنبه آزاد می کنند. اما
دیدیم که دروغ بود و فقط برای این بود که اعتراض ما را آرام کنند و در نطفه خفه کنند. همانطور که قبلا هم بین همکاران صحبت شده. از فردا اعتصاب
می کنیم. دیگر تحمل این همه وعده دروغی کافی است. گفتنی است که ده تن از کارگران معترض فولاد اهواز توسط وزارت اطلاعات احضار و تهدید
شدند، که در صورت ادامه اعتراضات خیابانی و تجمع کارگران با آنها برخورد جدی‌تری صورت
خواهد گرفت.
******
به مناسبت روز دانشجو، طی روزهای گذشته دانشگاههای کشور شاهد تجمعات
و حرکتهای اعتراضی دانشجویان بود. روز یکشنبه ۱۸ آذر دانشجویان دانشگاه
تهران به همین مناسبت در محل دانشگاه تجمع اعتراضی برگزار کردند. دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی (پردیس مرکزی) نیز
در محوطه این دانشگاه تجمع و راهپیمایی کردند. آنها ترانه انقلابی و شعار نان کار آزادی
می دادند.
روز شنبه ۱۷آذر بیانیه شورای صنفی دانشگاههای کشور در همبستگی دانشجویان با
کارگران، معلمان و رانندگان کامیون در تهران و اهواز قرائت شد. در قسمتی از این بیانیه
آمده است: ما در کنار مقاومت فعالان صنفی،
اعتصابات هفت‌تپه، هپکو اراک، فولاد خوزستان، کامیونداران، تحصن معلمان، اعتراض کارگران
علیه خصوصی‌سازی و دیگر اقشار فرودست هستیم و بر این هم‌پیوندی تأکید می‌کنیم و بر
آن می‌بالیم. دانشجویان دانشگاه هنر و معماری
در برابر ماموران حکومتی که قصد دستگیری چندتن از دانشجویان را داشتند، مقاومت
کردند. دانشجویان دانشکده فنی و حرفه‌یی شمسی‌پور در تهران شعار می دادند: دانشجو آگاه است - با کارگر همراه است، ایستاده‌ایم
در سنگر - دانشجو، کارگر، هفت‌تپه خوزستان - الگوی زحمتکشان، زندانی هفت تپه آزاد باید
گردد، آموزش و سلامت - در خدمت تجارت، تفکیک جنسیتی - برای چی برای چی؟ در دانشگاه
تهران جمعی از دانشجویان در تجمع خود شعار کارگران اعتصابی را تکرار کرده و در حالیکه
در محوطه دانشگاه به‌طور جمعی می‌دویدند شعار می‌دادند: نان، کار، آزادی! روز شنبه 17 آذر دانشجویان دانشگاه تهران با شعار دانشجوی باغیرت
حمایت حمایت، با نیروی انتظامی که قصد ممانعت از تجمع را داشتند، درگیر شدند. همچنین
دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران، و دانشجویان دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد
در تهران به نشانه حمایت از دانشجویان پلی تکنیک که روز سه شنبه ۱۳ آذر در تجمع اعتراضی
خود با ماموران حکومتی در دانشگاه درگیر شده بودند دست نوشته هایی ر ا با خود حمل می
کردند که روی آن نوشته شده بود «پلی تکنیک تنها نیست». دانشجویان دانشگاه تبریز نیز
با سر دادن شعار، مانع سخنرانی پزشکیان، نائب رئیس مجلس رژیم شدند. به گفته خبرگزاری
نیروی تروریستی قدس تسنیم، در اواسط سخنان
پزشکیان تعدادی از دانشجویان به شعار دادن پرداختند. پزشکیان ناچار شد سخنان خود را
ناتمام رها کرده و از تالار وحدت خارج شئد
و بدون پاسخ به سؤالات دانشجویان دانشگاه تبریز را ترک کرد. دانشجویان دانشگاه فنی
و حرفه ای تبریز، دانشجویان دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه نوشیروانی بابل، نیز
روز شنبه 17 آذر تجمعات اعتراضی برپار کردند. گفتگوی رادیو ایرآوا با آقای مهرداد هرسینی دراینباره را اینجا بشنوید.
******
سازمان عفو بین‌الملل روز سه‌شنبه 4 دسامبر، با انتشار گزارشی درباره قتل‌عام
سال ۶۷اعلام کرد مقامات رژیم ایران با پنهان نگه‌داشتن سرنوشت و محل دفن هزاران زندانی
سیاسی که ۳۰سال قبل به‌صورت قهری ناپدید شده و در زندانها اعدام شدند، همچنان در حال
ارتکاب جنایت علیه بشریت هستند. این سازمان در گزارشی با عنوان
«اسرار به خون آغشته: چرا کشتار۶۷جنایت ادامه‌دار علیه بشریت است؟» که در ۲۰۰صفحه منتشر
شده است، از سازمان ملل می خواهد تحقیقاتی مستقل درباره این اعدامهای فراقضایی، به
عنوان جرایمی که به مدت سه دهه بدون مجازات مانده‌اند، انجام دهد. اعدام فراقضایی
به‌قتل عامدانه افراد به دستور مقامات دولتی و بدون طی شدن مراحل قضایی گفته می‌شود.
در بخشی از گزارش خلاصه عفو بین‌الملل درباره «اسرار به خون آغشته» آمده است: مقامات رژیم ایران همچنان به‌جنایت علیه بشریت ادامه
می‌دهند. فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل، گفت:
"این گزارش سیاستهای انکار و تحریفی که مسئولان حکومتی در ایران برای سه دهه در
رابطه با کشتار ۶۷در عرصه داخلی و بین‌المللی پیش برده‌اند را زیر ذره‌بین قرار می‌دهد
و نشان می‌دهد که آنها چگونه سعی داشته‌اند این حقیقت را که در ظرف چند هفته در تابستان
۱۳۶۷هزاران مخالف و دگراندیش سیاسی را قهرا ناپدید کرده و بطور سازمانیافته کشتند،
از اذهان عمومی پنهان کنند".
وی افزود: «اینکه مقامات و مسئولان حکومتی ایران تا به امروز از به رسمیت شناختن
این کشتار گسترده امتناع می‌کنند و از اطلاع‌رسانی به بستگان قربانیان درباره زمان،
نحوه و علت اعدام عزیزانشان و شناسایی و استرداد اجساد آنان سر باز می‌زنند، به این
معنا است که جرم "ناپدید کردن قهری" قربانیان همچنان ادامه دارد. رنج و عذابی
که مقامات با این اقدامات به خانواده‌های کشته شدگان تحمیل کرده‌اند در حکم نوعی شکنجه
یا اقسام دیگر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است. تا زمانی که مقامات ایران
از خود شفافیت نشان ندهند و به شکل علنی سرنوشت و محل دفن قربانیان را افشا نکنند،
همچنان به ارتکاب "جنایت علیه بشریت" ادامه می‌دهند.
عفوبین‌الملل سپس
در قسمت از معرفی خلاصه خود از گزارش «اسرار به خون آغشته» آورده است: «در سی سال گذشته،
خانواده‌های قربانیان از حق خود برای خاکسپاری عزیزانشان و برگزاری مراسم سوگواری برای
آنان محروم مانده‌اند.
گروهی از این خانواده‌ها
که جسورانه درصدد حقیقت‌یابی و عدالتخواهی برآمده‌اند با آزارهای بی‌وقفه، ارعاب، بازداشت
خودسرانه، حبس و همچنین شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه مواجه شده‌اند. تخریب و بیحرمتی
به گورهای دسته‌جمعی قربانیان نیز درد و رنج بیشتری برای خانواده‌ها و بازماندگان به
بار آورده است. در همین حال، افرادی که مسئول ارتکاب این جنایات علیه بشریت بوده‌اند
از محکمه‌ٔ عدالت گریخته و در برخی موارد، همچنان منصبهای مهم و کلیدی را در کشور
در اختیار دارند».
گزارش عفو بین‌الملل
با یادآوری اظهارات مقامات رژیم در تأیید قتل‌عام سال۶۷ که به‌دنبال افشای نوار منتظری
صورت گرفت اضافه می‌کند: «این جنایت از سوی مقامات بلندپایه کشور مورد تحسین واقع شده
و عاملان و آمران آن به‌عنوان قهرمان ملی مورد تجلیل مقامات رژیم ایران قرار گرفته‌اند».
عفوبین‌الملل توضیح
داده است که برای تنظیم گزارش «اسرار به خون آغشته»، شهادت‌نامه‌ٔ بیش از صد نفر از
اعضای خانواده‌های قربانیان و شاهدان قتل‌عام سال۶۷ را گردآوری کرده و صدها سند ثبت
شده در بایگانی‌های تاریخی این سازمان، گزارشها، خاطرات و سایر یادداشتهای شاهدان و
گروه‌های حقوق‌بشری ایرانی، بیانیه‌های سازمان ملل و اظهارات مقامات ایرانی را مورد
بررسی قرار داده است. این سازمان همچنین فهرستهای موجود از اسامی هزاران قربانی را
با هم مطابقت داده و گواهی فوت قربانیان را مورد بررسی قرار داده است. عفو بین‌الملل
تأکید می‌کند مقامات ایران در بسیاری از موارد به شکل فریبکارانه علت مرگ اعدام شدگان
را مشخص نکرده و یا آن را به «دلائل طبیعی» نسبت داده‌اند.
عفو بین‌الملل
در مورد ابعاد و پراکندگی جغرافیایی قتل‌عام سال ۶۷در ایران گزارش می‌نویسد دست کم
۳۲شهر در نقاط مختلف کشور را به‌عنوان محل وقوع این جنایتهای فجیع شناسایی کرده است.
گزارش عفوبین‌الملل
شرح می‌دهد که چگونه، در اوایل مرداد ۱۳۶۷مقامات رژیم ایران بدون ارائه هیچ توضیحی،
فعالیتهای معمول در زندانهای سراسر کشور را به‌حال تعلیق درآورده و ملاقاتهای خانواده‌ها
با زندانیان را قطع کردند تا مقدمات قتل‌عام زندانیان را فراهم کند.
عفو بین‌الملل
اضافه می‌کند: « این اعدامها بر اساس دست‌کم یک فتوای محرمانه خمینی صورت گرفت. گزارش عفو بین‌الملل
می‌افزاید: «در سراسر ایران، مقامات زندانیان را از بندهای خود خارج کرده و با چشمبند
نزد کمیته‌هایی متشکل از حاکمان شرع، مقامات دادستانی، مأموران اطلاعات و مسئولان امور
زندانها بردند. این «هیأتهای مرگ» کمترین شباهتی به دادگاه نداشتند و روال کارشان به‌غایت
کوتاه، سلیقه‌یی و خودسرانه بود. زندانیان، در هیچ مرحله‌یی امکان استیناف و درخواست
اعاده دادرسی نداشتند.. از زندانیان پرسیده می‌شد که آیا حاضر به ابراز ندامت از عقاید
سیاسی خود، محکوم کردن علنی گروه سیاسی که به آن تعلق داشتند و ابراز وفاداری به جمهوری
اسلامی هستند یا خیر. برخی با سؤالات سنگدلانه‌یی از این قبیل که آیا حاضر هستند با
راه رفتن در میدانهای مین به نیروهای نظامی کشور کمک کنند، یا در جوخه‌های اعدام شرکت
کنند، مواجه شدند. به زندانیان هرگز گفته نشده بود که پاسخ‌هایشان می‌تواند به مرگ
منتهی شود. بعضی از آنان تصور می‌کردند که به «کمیته عفو» احضار شده‌اند. اغلب قربانیان
تنها دقایقی قبل از اینکه در برابر جوخه مرگ بایستند یا طناب دار به گردنشان آویخته
شود متوجه می‌شدند که قرار است اعدام شوند.
اکثر قربانیان
در حال گذراندن احکام حبسی بودند که سالها قبل صادر شده بود. برخی از قربانیان سالها
بدون برگزاری محاکمه در حبس به‌سر برده بودند و بعضی دیگر دوره محکومیتشان را سپری
کرده و قرار بود به‌زودی از زندان آزاد شوند. اکثریت قریب به اتفاق قربانیان به‌دلیل
عقاید سیاسی و فعالیتهای صلح‌آمیزی چون پخش کردن نشریه و شرکت در تظاهرات به زندان
افتاده بودند. اکثر قربانیان وابسته به سازمان مجاهدین خلق ایران بودند. اما صدها زندانی
وابسته به سازمانهای چپگرا و گروه‌های مخالف کُرد هم در میان اعدام شدگان بودند. سازمان عفو بین‌الملل
در ادامه می‌افزاید: بسیاری از مسئولانی که در «هیأتهای مرگ» در سال ۱۳۶۷عضویت داشتند
به منصبهای مهم و کلیدی در ایران رسیده‌اند و در بسیاری از موارد همچنان این منصبها
را در اختیار دارند. به‌طور مشخص، گزارش عفو بین‌الملل با استناد به شواهد موجود از
مسئولان زیر به‌عنوان اعضای «هیأتهای مرگ» نام آورده است: علیرضا آوایی، وزیر
فعلی دادگستری، که در سال ۱۳۶۷مسئولیت مشارکت در «هیأت مرگ» دزفول را به‌عنوان دادستان
آن شهر برعهده داشت. حسینعلی نیری، که به‌عنوان حاکم شرع در «هیأت مرگ» تهران
حضور داشت و در حال حاضر ریاست دادگاه عالی انتظامی قضات را برعهده دارد. ابراهیم رئیسی، معاون دادستان کل تهران در سال ۱۳۶۷
و یکی دیگر از اعضای «هیأت مرگ» در این شهر که در سال ۱۳۹۶نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری
شد. او مشاغل بلندمرتبه متعدد دیگری را برعهده داشته و در فاصله سالهای ۱۳۹۳و ۱۳۹۵دادستان
کل کشور بوده است. مصطفی پورمحمدی، که در سالهای ۱۳۹۲-۱۳۹۶ وزیر دادگستری
کشور بود، نمایندگی وزارت اطلاعات در «هیأت مرگ» تهران را برعهده داشت. مصطفی پورمحمدی
طی اظهاراتی در شهریور ۱۳۹۵ با مباهات از نقش خود در این اعدامها یاد کرد و گفت: «ما
افتخار می‌کنیم که دستور خدا را در رابطه با منافقین (اعضای سازمان مجاهدین خلق) اجرا
کردیم. او در ادامه اعلام کرد در تمام این سالها یک شب هم به‌خاطر این کشتارها بیخوابی
نکشیده است. محمدحسین احمدی، که در «هیأت مرگ» شهرهای استان خوزستان
عضویت داشت و در حال حاضر عضو مجلس خبرگان است.
عفو بین‌الملل
در قسمت دیگری ار معرفی نامه گزارش «اسرار آغشته به خون» می‌نویسد: مقامهای بلندپایه
رژیم ایران به تحسین وقایع سال ۱۳۶۷پرداخته، این تصفیه و پاکسازی خونین مخالفان سیاسی
را مورد تجلیل قرار داده و عاملان و آمران آن را شایسته دریافت «مدال افتخار» دانسته‌اند.
این اظهارات، در پی سه دهه تلاش طراحی شده مسئولان در جهت انتشار اطلاعات نادرست برای
کوچک نشان‌دادن ابعاد این کشتار و انسانیت زدایی از قربانیان به‌عنوان «معدودی تروریست»
بیان شده‌اند. سازمان ملل و جامعه بین‌المللی در حق خانواده‌های قربانیان و بازماندگان این
کشتار به‌شدت قصور ورزیده‌اند. قصور مجمع عمومی سازمان ملل در ارجاع این پرونده به
شورای امنیت سازمان ملل، دست مقامات حکومت ایران را باز گذاشت تا به انکار حقیقت و
تحمیل شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی بر خانواده‌های قربانیان ادامه دهند. فیلیپ لوتر مدیر تحقیقات
بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل گفت: قصور اسفبار سازمان ملل و جامعه
بین‌المللی در پیگیری حقیقت و اجرای عدالت در مورد جنایتهای فجیعی که مسئولان حکومتی
ایران مرتکب شده‌اند، عواقب فاجعه‌باری نه فقط برای بازماندگان و خانواده‌های قربانیان
بلکه برای حکومت قانون و رعایت حقوق‌بشر در کل کشور داشته است. عاملان و آمران نباید
بیش از این اجازه پیدا کنند که خود را از پاسخگویی در قبال جنایاتی که علیه بشریت مرتکب
می‌شوند، مصون نگه دارند. او افزود: با توجه به عدم وجود هر گونه چشم‌انداز برای دسترسی
خانواده‌های قربانیان و شاهدان به عدالت از طریق نهادهای داخلی در کشور، اقدام از سوی
سازمان ملل برای ایجاد یک سازو کار بین‌المللی مستقل، بیطرفانه و مؤثر برای مجازات
کردن مسئولان این جنایتهای نفرت‌انگیز، اهمیت حیاتی‌تر پیدا می‌کند.
******
روزنامه آلمانی ولت ام زونتاگ گزارش داد: بر اساس اطلاعاتی که از سوی سازمانهای
اطلاعاتی کشورهای غربی به دست آورده است، رژیم ایران در سال ۲۰۱۸ آشکارا بر فعالیتهای
موشکی خود افزوده است. در گزارش این روزنامه آمده است: آزمایش‌های موشکی و تولید موشکهای
میان‌برد توسط رژیم ایران می‌توانند به‌عنوان نقض توافق هسته‌یی پنج به‌علاوه یک با
رژیم ایران تلقی گردند. رژیم ایران در سال ۲۰۱۸دست‌کم
۷بار اقدام به آزمایش موشکهای میان‌برد و دست‌کم پنج بار اقدام به آزمایش موشکهای کوتاه‌برد
و همچنین موشکهای کروز کرده است. خبرگزاری فرانسه گزارش داد آمریکا
گفت موشکی که توسط رژیم ایران روز شنبه ۱۰آذر۹۷ شلیک شد نقض قطعنامه سازمان ملل بود. آزمایش موشکی رژیم ایران با موجی از محکومیتهای بین‌المللی
از سوی آمریکا، انگلستان، فرانسه، و آلمان روبر شد.
برایان هوک مسئول گروه اقدام ایران در وزارت‌خارجه آمریکا گفت: «(رژیم)
ایران موشکهایی را پرتاب کرده که توانایی حمل چند کلاهک، از جمله کلاهک اتمی دارد.
حکومت ایران مدعی است که آزمایش موشکی آن ماهیت تماماً دفاعی دارد. چگونه می‌شود که
حکومت اصلی حامی تروریسم در جهان، از ادعای دفاعی صحبت کند؟! آیا توطئهٔ بمب‌گذاری
در پاریس هم دفاعی بود؟ آیا تلاش برای سوء قصد در دانمارک نیز دفاعی بود؟ آیا قاچاق
موشک برای حوثی‌ها در یمن به منظور حمله به عربستان و امارات دفاعی است؟ آیا پناه
دادن به القاعده دفاعی است؟ وی تأکید کرد: ما خواهان اقدامِ اتحادیهٔ اروپا در رابطه
با تحریم‌هایی هستیم که برنامهٔ موشکی (رژیم) ایران را هدف قرار بدهد.
چند خبر از سایت کمیسیون زنان شورای ملی
مقاومت ایران؛
******
عسل محمدی فعال کارگری و دانشجوی داروسازی واحد علوم دارویی
در دانشگاه آزاد تهران، روز سه شنبه ۱۳ آذر توسط نیروهای امنیتی در خانه اش بازداشت
و به شعبه یک بازپرسی دادسرای اوین منتقل شد. وی طی هفته‌های
اخیر یادداشت‌هایی در حمایت از اعتراضات کارگران نیشکر هفت‌تپه و فولاد اهواز منتشر
کرده بود. همچنین در ادامه موج بازداشت های خودسرانه رژیم ایران در استان
خوزستان، هفت تن از شهروندان ساکن اهواز و حمیدیه از جمله یک زن توسط مأموران امنیتی
بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. خانم مدینه نیسی، ساکن کوی پاستوریزه در شهر
اهواز در تاریخ ۸ آذر به همراه برادرش بازداشت شد. پیش
از این خانمها خدیجه نیسی و عایشه نیسی در بهار امسال در جریان اعتراضات اهواز دستگیر
شده بودند. گفته می شود ۱۵ زن در میان دستگیرشدگان اعتراضات فروردین ۹۷ علیه برنامه
نژادپرستانه رسانه رسمی رژیم هستند که در بند زنان زندان سپیدار اهواز به سر می برند. موج اخیر دستگیری ها از روز ۳۱ شهریور ۱۳۹۷، بعد از
حمله به رژه نیروهای ارتش در اهواز، آغاز شده است و رژیم ایران اقدام به بازداشت خودسرانه
صدها تن کرده است. هم اکنون حدود ۸۰۰تن از مردم استان خوزستان توسط نیروهای امنیتی
بازداشت و تحت بازجویی قرار دارند. فعالان حقوق بشر عرب اعلام کردند که بسیاری از بازداشت‌شدگان
فعالین مدنی بوده‌اند.
آمنه ظاهرساری فارغ التحصیل رشته حسابداری ساکن اهواز،
یک زن باردار ۲۰ ساله به نام لمیاء حمادی از اهالی سوسنگرد سوسنگرد، و خانمها زودیه
عفراوی ۵۵ ساله و قیسیه عفراوی ۶۰ ساله از ساکنین روستای آلبو عفری سوسنگرد در میان
بازداشت شدگان می باشند.
این بازداشت‌ها به صورت خودسرانه و غیرقانونی صورت
گرفته است، به نحوی که نیروهای امنیتی بدون هیچ حکمی در حوالی صبح و یا نیمه های شب
به منزل شهروندان یورش برده و ضمن ضرب و شتم خانواده را بازداشت کردند.
******
نامه زندانیان سیاسی مریم اکبری منفرد و گلرخ ایرایی، همسر
زندانی سیاسی آرش صادقی، بتاریخ یکشنبه ۱۱ آذر در حمایت از اعتراض کارگران هفت تپه و فولاد اهواز توسط سندیکای کارگران هفت
تپه منتشر شد. در این نامه از جمله آمده است :"... انعکاس
صدای خشم‌تان در اعتراض به واگذاری ناعادلانه‌ی ممر معاش تان اندوه گرانی شد بر جانمان،
دیوارهای زندان به لرزه درآمدند و به گوشمان رسید که نه تنها آب و برق مجانی نشد بلکه
خانه، کسب (و) کار شما زحمتکشان نیز به مزایده گذاشته شد و حاصل دسترنج‌تان در جیب
های غیر قسمت گردید. در جریان بیرحمانه خصوصی سازی ها و خصولتی‌کاری ها، حق و حقوقتان
بریده شد و با دستان پرپینه فرزندان تان را بر سفره‌های بی‌نان نشاندید. تا برچیده
شدن فاصله طبقاتی و احقاق حقوق پایمال شده‌تان و آزادی تمامی کارگران پیشرو که بی
عدالتـی و تورم کمرشکن را فریاد کردند و به جای شنیده شـدن صـدای اعتـراض شان به غل
و زنجیرکشیده راهی زندان شدند درکنارتان خواهیم بود."
زندانیان سیاسی خانم ها مریم اکبری منفرد، گلرخ ایرایی
و آتنا دائمی تا کنون بارها و به مناسبت های مختلف از جمله سالگرد قتل عام زندانیان
سیاسی از داخل زندان اوین نامه هایی منتشر کردند.
اخیراً زندانی سیاسی گلرخ ایرایی در یک نامه سرگشاده
به تاریخ ۲۱ آبان ۹۷ برای نجات جان همسر زندانی اش آرش صادقی که مبتلا به بیماری سرطان
می باشد، استمداد کرد. بنا به نوشته خانم ایرایی این زوج زندانی از دی ماه ۹۶ بدون
هیچ توضیحی از ملاقات و تماس تلفنی محروم بوده و کاملاً از هم بی خبرند. خانم ایرایی
ضمن ابراز نگرانی از شروع نشدن شیمی درمانی پس از جراحی و عدم توانایی بهداری زندان
گوهردشت در رسیدگی به آرش صادقی و بر ضرورت برخورداری هر زندانی از حق درمان تأکید
کرد.
******
******
الهام رسولی باغی فعال
مدنی، در یک پرونده مشترک با محمود معصومی که او نیز یک فعال مدنی است، به حکم شعبه
۲۸ دادگاه تهران به دلیل حضور در تجمعات اعتراضی، ارتباط با خانواده‌های زندانیان بازداشت
شده، توهین به رهبری، به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. پیشتر این زن فعال مدنی در تجمعی
در اعتراض به فساد اداری در ایران، مقابل ساختمان لاستیک دنا در تهران در ۲۳ اردیبهشت
۱۳۹۵ بازداشت شده بود.
روز چهارشنبه ۷ آذر نیز در
ادامه موج سیستماتیک بازداشت بهائیان، ندا شبانی یک زن بهایی ساکن اندیشه کرج توسط
نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
یک زن بهایی دیگر به نام الهام سلمانزاده که در 24 مهر سال جاری
زندانی شده بود، در زندان اوین در وضعیت بلاتکلیف به سر می برد. در آبان ماه ۹۷ نیز
پنج زن بهایی در شهرهای مشهد، اصفهان و تبریز به دلیل اعتقادات مذهبی شان بازداشت و
یا راهی زندان شدند.
- روز شنبه 17 آذر، کارگران شیر پگاه تهران نسبت به عدم تحویل زمینهایشان توسط
سپاه پاسداران، و روز پنجشنبه 15 آذر،
غارت شدگان موسسه کاسپین در کرمان، با شعارهای پولهای ما کجاست نه محکمه نه دادخواست،
کاسپین ما هستیم با اتحاد کنار هم می‌ایستیم، 236 اجرا باید گردد، و سپرده‌های مردم
آزاد باید گردد، تجمعات اعتراضی برپا کردند.
اخبار زندان؛
رژیم روز پنجشنبه ۱۵آذر، ۱۵تن از کارگران پتروشیمی ایلام را
به ۹سال حبس و ۱۱۱۰ضربه شلاق محکوم کرد. این کارگران هر یک به شش ماه زندان و ۷۴ضربه
شلاق زندان محکوم شدند. اتهام این کارگران «اخلال در نظم و آسایش عمومی» عنوان شده
است. کارگران پالایشگاه ایلام اردیبهشت امسال به مدت چندین روز به نشانه اعتراض به
استخدام نشدن کارگران بومی و اخراج ١١تن از پرسنل با سابقه پتروشیمی ایلام، در مقابل
ساختمان این شرکت در شهر چوار اعتصاب کرده بودند. کارگران همچنین روز ۹اردیبهشت، در
ادامه اعتراضات خود، تمامی مسیرهای مواصلاتی به شرکت پتروشیمی را مسدود کردند.
******
رژیم بامداد پنجشنبه 15 آذر، در زندان کرمان، ۱۲تن از زندانیان
را بطور جمعی اعدام کرد. هویت ۴تن از زندانیان اعدام شده عبارتند از: عبدالغنی
قلندرزهی، یعقوب قلندرزهی، جلیل خدابخش و یوسف جلال‌الدین که از شهروندان بلوچ هستند. رژیم
صبح چهارشنبه ۳۰ آبان (۲۱نوامبر) نیز سه زندانی را به‌طور جمعی در ملأعام در شیراز
و به اتهام محاربه به‌دار آویخت. روز چهارشنبه ۲۳آبان (۱۴نوامبر) نیز ۱۰زندانی به‌طور
جمعی در زندان گوهردشت کرج به‌دار آویخته شدند.
******
حسین اسماعیل پور جوان 20 ساله ای که از کودکی و از سن 14
سالگی در حوزه علمیه رودسر، هنگام تحصیل علوم دینی، بارها مورد تجاوز جنسی فخری لنگرودی،
قرار گرفته بود و در 24 شهریور 1393، فخری لنگرودی را کشته بود، روز شنبه 10 آذر،
در زندان مرکزی رشت (لاکان) اعدام شد.
اخبار منطقه و جهان؛
به گزارش العرب، مقامات
بلغاری تعدادی ایرانی را در رابطه با شبکه قاچاق سلاح و یک زرادخانه دستگیر کردند.
این زرادخانه در مخفیگاهی در زیرزمین یک ساختمان در صوفیه پایتخت بلغارستان کشف شد.
این سلاحها شامل ۶ مسلسل کلاشینکف و کلت، و مواد منفجره و مهمات سلاح بوده است . بویکو بوریسوف نخست‌وزیر
بلغارستان به خبرنگاران گفت: تابه‌حال این مقدار سلاح را به چشم ندیده است. او به خبرنگاران
گفت تسلیحات کشف شده شبیه به آنچیزی است که واحدهای ویژه این کشور در اختیار دارند. مدیر دفتر مبارزه با
جنایتهای سازمانیافته بلغارستان گفت این سلاحها برای صدور به نزدیک‌ترین مقصد که اروپا
است آماده شده بود. العرب
گزارش داد: در حالی که تبعات افشای توطئه تروریستی رژیم ایران در پاریس تمام نشده مقامهای
بلغاری تعدادی ایرانی مرتبط با شبکه قاچاق سلاح را دستگیر کرده اند.
